رسانه قطبنما: اولین سابقه بشر در بوسیدن، به حدود ۴ هزار و ۵۰۰ سال پیش در خاورمیانه بازمی‌گردد. این عمل در برخی از نخستین جمعیت‌های ساکن میان‌رودان انجام می‌شده و در متون باستانی از ۲ هزار و ۵۰۰ سال قبل از میلاد ثبت شده است.
به‌گزارش «رسانه قطبنما» به‌نقل از «یورونیوز»، آنطور که در متون کهن میان‌رودان به چشم می‌خورد، بوسیدن عملی ویژه زوج‌های متاهل بوده، هرچند به‌عنوان بخشی از خواسته‌های افراد مجرد در زمان عاشقی نیز دیده می‌شده است. اگرچه تحقیقات نشان داده که بوسیدن دوستانه یا خانوادگی یک رفتار مشترک بین انسان‌ها در طول زمان و جغرافیا بوده است، با این حال بوسیدن عاشقانه یا جنسی از نظر فرهنگی پدیده‌ای جهانی محسوب نمی‌شود. محققان نمی‌دانند که بوسیدن، به‌عنوان بخشی از روابط عاشقانه، برای اولین‌بار از کدام فرهنگ سرچشمه گرفته است. پیش از این، اولین شواهد بوسیدن در هند امروزی در ۳ هزار و ۵۰۰ سال پیش به‌دست آمده بود اما تحقیقات تازه رواج بوسیدن را هزار سال عقب‌تر برده‌اند.
دکتر ترولز پانک آربل، کارشناس تاریخ پزشکی در میان‌رودان در دانشگاه کپنهاگ دانمارک، می‌گوید: «بوسیدن را نباید به‌عنوان یک رسم در نظر گرفت که به‌صورت انحصاری از یک منطقه نشات گرفته و از آنجا گسترش یافته، بلکه به نظر می‌رسد که در چندین فرهنگ باستانی در طول چندین هزار سال انجام شده است.» او اضافه می‌کند: «در میان‌رودان باستان، که از فرهنگ‌های نخستین بشری در عراق و سوریه کنونی است، مردم به خط میخی روی لوح‌های گلی می‌نوشتند. هزاران عدد از این لوح‌های گلی تا به امروز باقی مانده‌اند و حاوی نمونه‌های روشنی هستند که بوسیدن را به‌عنوان بخشی از صمیمیت عاشقانه در دوران باستان و همین‌طور بخشی از روابط دوستانه و میان اعضای خانواده نشان می‌دهند».
مطالعات نشان داده است که بونوبوها، یا شامپانزه‌های کوتوله، با اهداف عاشقانه و جنسی اقدام به بوسیدن می‌کردند در حالی که شامپانزه‌ها برای مدیریت روابط اجتماعی به بوسیدن «افلاطونی» (بدون نیت جنسی) می‌پردازند. دانشمندان می‌گویند این شیوه رفتار شامپانزه‌ها، به‌عنوان نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده به انسان، حاکی از حضور باستانی بوسه و تکامل کارکرد آن در انسان است.
محققان همچنین می‌گویند بوسیدن ممکن است در گسترش بیماری‌های دهانی مانند تبخال نقش داشته باشد. به‌گفته آنان بوسیدن ممکن است ناخواسته در انتقال عوامل بیماری‌زا، مانند ویروس هرپس سیمپلکس، نقش بازی کرده باشد؛ این ویروس باعث یک عفونت باکتریایی بسیار مسری می‌شود و عامل تبخال و دیفتری است. تصور می‌شود که «بوشانو»، بیماری توصیف شده در متون پزشکی باستان که با علائم اصلی تبخال در داخل و اطراف دهان همراه بوده، می‌تواند همان عفونت حاصل از ویروس هرپس سیمپلکس باشد.
دکتر آربل در این باره می‌گوید: «مجموعه قابل‌توجهی از متون پزشکی میان‌رودان وجود دارد که برخی از آنها به یک بیماری با علائمی یادآور ویروس هرپس سیمپلکس-۱ اشاره می‌کنند.» با این وجود به گفته محققان این متون را نمی‌توان به‌صورت ظاهری خواند و تفسیر کرد، زیرا آن کلمات و عبارات تحت تاثیر انواع مفاهیم فرهنگی و مذهبی زمان خود بوده‌اند.
اخبار گردشگری را در «رسانه قطبنما» بخوانید.
