اشکان بروج | کارشناس گردشگری
«تفریح»، «لذت»، «تجربه» و واژه‌هایی از این دست، کلیدواژه‌های اصلی صنعت گردشگری و هتلداری هستند. اخیراً در کشور رویکردی به‌وجود آمده که به دلیل بی‌حجابی و بدحجابی اماکن و زیرساخت‌های مرتبط با گردشگری و تفریح تعطیل می‌شوند. اگرچه این رویکرد از سال‌ها قبل در اصناف دیگر مانند فروشندگان لباس وجود داشت، اما امروز اماکن عمومی تفریحی و گردشگری، بیش از اماکن دیگر در نوک پیکان این رویکرد و برخوردهای قهری قرار دارند. متاسفانه در این رویکرد، مردم در برابر مردم قرار می‌گیرند که این موضوع تبعات بسیار تلخ اجتماعی خواهد داشت.
دسترسی همگانی، یکی از اصولی است که همواره در مورد امکانات مربوط به گردشگری بیان می‌شود. مثلا درباره موزه‌ها، شورای جهانی موزه‌ها دسترسی همگانی را اینگونه تعریف کرده است که هرکسی با هر عقیده‌ای و با هر ساختار جسمی و ذهنی باید اجازه داشته باشد که از امکانات موزه استفاده کند. این، در مورد اقامتگاه‌ها نیز مطرح است. متاسفانه، برخی اقامتگاه‌ها و هتل‌ها از چند روز پیش از تعطیلات نوروز که مهمترین روزهای کاری چنین مراکزی است، با تعطیلی و پلمب روبرو شدند.
جدا از مواردی که در رسانه‌ها مطرح می‌شود، آنطور که گردانندگان این مراکز می‌گویند، پیش از آنکه اتفاقی در مراکز رخ داده باشد، از مسئولان این اقامتگاه‌ها تعهداتی اخذ شده تا با موارد بی‌حجابی در اقامتگاه خود برخورد کنند. این در حالی است که از سال‌ها قبل که موضوع اقامتگاه‌های بومگردی در کشور مطرح شده بود، مسئولان بخش گردشگری کشور به اهمیت توسعه این بخش و ظرفیت آن در درآمدزایی و اشتغال‌زایی پی برده بودند. بخش خصوصی، سرمایه‌گذاری زیادی در این حوزه داشته و تسهیلات دولتی زیادی نیز به توسعه این مراکز اختصاص داده شده است.
در واقع یک روز، بیلبورد و تابلوی صنعت گردشگری کشور، بومگردی‌ها بودند. زمانی آن‌قدر درباره بومگردی‌ها صحبت می‌شد که از آن‌ها به عنوان ابزار توسعه کشور یاد می‌شد و این بخش، به خوبی روی ریل توسعه قرار گرفته بود. اما حالا، این قطار در حال بازگشت است و عده‌ای در حال تیشه زدن به ریشه بومگردی‌ها هستند. بومگردی‌ها نسبت به هتل‌ها، ویژگی‌های متفاوت‌تری دارند. شکل مدیریت، تجربه غذاهای بومی و ساختمان متفاوت و قیمت پایین‌تر، باعث شده تا در این سال‌ها گردشگران زیادی بتوانند راحت‌تر از این مراکز استفاده کنند و بخشی از گردشگران داخلی و خارجی، هم از منظر اقتصادی و هم از منظر تجربه‌های متفاوت، از بومگردی‌ها استقبال کردند. حالا با برخوردهایی که صورت می‌گیرد، نه تنها ضررهای اقتصادی و اجتماعی متوجه بومگردی‌ها می‌شود، بلکه مبالغ جریمه‌ها و وثیقه‌های قضایی که برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود نیز بسیار فلج‌کننده است و عملاً بومگردی‌ها را به سمت تعطیلی سوق می‌دهد.
باید بپذیریم که جامعه خصوصا در ماه‌های اخیر، تغییر کرده و دست‌کم، بخشی از آن رویکرد دیگری را در پیش گرفته است. از طرفی ارتزاق صاحبان مراکز بومگردی نیز به رفتار مناسب با گردشگران و فراهم کردن آسایش آن‌ها گره خورده است. سختگیری صاحبان اقامتگاه‌ها، تبعات منفی برای آن‌ها دارد و از طرف دیگر، در صورت مسامحه آنان با گردشگران، تبعاتی همچون پلمب و تشکیل پرونده در انتظار آنان است. چنین شرایطی، بومگردی‌ها را تبدیل به چوب دو سر طلا کرده که از هر طرف، به آن‌ها فشار وارد می‌شود.
موضع مهم دیگر، اتهاماتی است که به صاحبان برخی بومگردی‌ها نسبت داده شده است که از نظر حقوقی مصداق افتراست. حضور فرد بی‌حجاب در یک مرکز به معنای ایجاد مرکز فساد نیست، اما متاسفانه در برخی از شهرها این افترا به مدیران برخی بومگردی‌های پلمب‌شده، نسبت داده شده که قابل پیگرد قانونی است. محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های قانونی از گذشته در مورد هتل‌ها و مراکز اقامت وجود داشت و تمامی هتل‌ها و اقامتگاه‌ها نیز آن را پذیرفته‌اند. اما از لحاظ قانونی نداشتن روسری از سوی گردشگران مصداق فساد و فحشا نیست؛ ولی متأسفانه این اتهام به مدیران زده می‌شود و در رسانه نیز منتشر می‌شود. این موضوع در حال تبدیل شدن به یک چالش پیچیده است که بحرانی بزرگ برای صنعت گردشگری را رقم خواهد زد. هرچه زودتر باید برای این مسئله چاره‌ای اندیشیده شود؛ چرا که علاوه بر تبعات منفی آن برای صنعت نحیف گردشگری در کشور، تبعات فراوانی نیز برای اقتصاد جوامع محلی که بخشی از آن وابسته به همین بومگردی‌هاست، به دنبال دارد.
منبع: روزنامه پیام ما
